Als je even om je heen kijkt zie je wel ergens een pen of podlood liggen. Wij zijn vrijwel allemaal met lezen en schrijven opgegroeid. Dat was voor onze voorouders wel anders, rond 1900 waren er nog velen die hun eigen naam niet konden schrijven…
En dat was natuurlijk een probleem wanneer je gevraagd werd om een handtekening te plaatsen. Bij verscheidene aktes tussen 1820 en 1920 staat de volgende tekst:
Nu was het schrijven toentertijd niet zo simpel als het voor ons is, een kroontjespen of ganzenveer moest goed schoongehouden worden en de inkt moest afgesloten bewaard worden. Even een balpen pakken was er dus niet bij, die werd pas in 1938 uitgevonden. Overigens worden ganzenveren nog steeds gebruikt, bijvoorbeeld voor kalligrafie.
Ook als men kon schrijven was niet iedereen er even bedreven in, vergelijk de volgende handschriften maar eens:
Natuurlijk moeten we wel rekening houden op welk moment er geschreven moest worden, je schrijft vaak anders wanneer je een handtekening moet zetten voor een huwelijk, de geboorte van een kind of als aangever van een overledene. Dat maakte wel dat een handschrift ook een ‘gevoel’ kon weergeven, je kon iemands gemoedstoestand in het schrift herkennen. Dat zijn we wel een beetje kwijtgeraakt in onze tijd waarin iedereen alleen nog maar typt…
Wat verder opvalt is dat rond 1900 vrijwel iedereen aan elkaar schreef, iets wat ook nu nog op veel basisscholen wordt onderwezen. Veel volwassenen doen dat echter niet meer en schrijven alle karakters los van elkaar. Op het internet vindt je behoorlijk wat discussies of het een beter is dan het andere, maar misschien gaat het er vooral om dat je schrijft. Een leuke website met veel schrijftips is Schrijfvis. Plaats bijvoorbeeld eens een stukje op deze website…
Geef een reactie